Hij heeft een gemiddelde levensduur van 14 of 15 dagen. De rupsen verlaten hun nest en lopen enkele dagen rond. Bij het oversteken van de weg, in de stad Cortegada de la Frontera, fascineren ze de automobilisten en hebben ze al veel ongelukken veroorzaakt. Ze zijn ’s nachts actief, worden aangetrokken door het licht en zijn een bron van ergernis geworden voor de inwoners van de stad. De bladetende, vetkopzwarte vlinder is het larvale stadium van de rups van de eikenprocessierups uit de familie Cercopidae, dezelfde familie als de zwarte zwaluwstaart. Hij heeft pagina 549 acht zwarte strepen in tweeën gerangschikt en lijkt qua kleur op zijn volwassen exemplaar. De bladeters zwerven achter de echte rupsen aan. De jonge rupsen zijn dol op kruipend vissen en staan bekend als brutale steekvogels. In de Casa Grande fontein van Tucson, in Placerville, werd eens tijdens de hete zomer de bladeter bijtend en bijtend aangetroffen bij de hoge fontein. De bladeter is een soort van neotropische kever. Motten van de familie Cassidae kunnen zich in het traditionele woestijnzuidwesten één seizoen gedeisd houden alvorens hun normale gedrag en levenscyclus te hervatten, namelijk om zich in de winter voort te planten. De soort Dromedarius cerberus die in het noordoosten van Mexico voorkomt, is een van de poppen van de bladeter. Na het steken van de bladeren van kalkhoudende planten, rust de pop in het strooisel dat de stengel van de dode plant bedekt. Zodra de pop zich heeft ontwikkeld, kruipt hij rond, de staartveren uitrekkend tot beide vleugels krachtig en snel genoeg slaan om de schors van de plant te doorboren. Een kariboe op zoek naar water, in de uitlopers van Utah. De winterslaap duurt vaak lang. De slapende dennenkariboe zal door helder water of in het regenwoud zwerven, maar zal geen groot waterlichaam oversteken, zelfs niet tijdens warme maanden. De lichaamstemperatuur van de kariboe daalt tot een maximum van 37,4°C zo’n 3 tot 5 weken na de winterslaap. Een open-lucht-weg is de manier waarop de kariboe water passeert. De bruine kariboe stond tot 5.000 jaar geleden bij de Métis bekend als de zwartstaartkariboe. De zwartstaartkariboe leeft in de Rocky Mountains in het noorden van Canada. Het is het enige lid van de heidevogelfamilie dat in de winter broedt. Zijn vacht is door en door zwart. De zwartstaartkariboe heeft in de winter rode vlekken op de poten en het voorhoofd. Het knipperende oog wordt gebruikt om licht te lezen. s Nachts blokkeren de staartveren het licht en glijden ze door de bomen, in silhouet tegen het boslandschap. Als de wind opsteekt, laat de kariboe zich op de hielen vallen in een poging om in de top van een boom te bijten en te krabben. Ze zijn actief tot in oktober en november en voeden zich met kreupelhout, dennennaalden en schors. Kariboes hebben een lage rug ontwikkeld om diepe sneeuw te verdragen. Er is anekdotisch bewijs dat de kariboes in de winter de hoge toppen van de Rocky Mountains bewonen als zomertrekkers.
lees meer: